Globale Jihadisme – Deel 2: Onderscheid in beleid

Globale Jihadisme – Het nieuwe paradigma

Deel 2: Onderscheid in beleid

De dood van een charismatische leider die symbool staat voor een beweging of organisatie heeft ongetwijfeld grote gevolgen. We hebben echter gezien dat vele grote leiders in de Ummah zijn gestorven en de Islam en Jihad desondanks nog steeds voort leeft. Deze Religie stopt namelijk niet bij de dood van een persoon. Het kan echter wel voor een periode van onrust veroorzaken, en hier neemt de VS voor nu genoegen mee. Dit is wat we ook zien in Syrië. De afwezigheid van meerdere belangrijke leiders en geleerden van Al-Qaedah heeft grotendeels voor de onstabiliteit gezorgd tussen de strijdgroepen in Syrië –deze onstabiliteit zien we ten dele uitzaaien naar andere fronten in de Moslim Ummah. De misdadigers in deze Fitna zouden waarschijnlijk nooit zover zijn gekomen indien deze rechtsgeschapen leiders nog in leven waren gebleven. En Allah weet het beste.

Deze Fitna zagen we niet op deze schaal voordat prominente leiders en geleerden die hoge rangen hadden binnen Al-Qaedah zijn geliquideerd, zoals Shaykh Usama bin Laden, Anwar Al-Awlaki, Khalid Husainaan, Abu Yahya Al-Libi, Atiyatullah ibn Abdurahmaan, Mustapha Abu Al-Yazid, Sa’d Ali Al-Shihri, Abu Zubair Adil Al-Abab, enzovoorts. De onrust zou nog verder uit de hand lopen indien leiders zoals Shaykh Ayman Ad-Dhawahiri en Mullah Muhammad Umar- en geleerden zoals Abu Muhammed Al-Maqdisi en Abu Qatadah Al-Filistini zouden ontbreken. Het is dus niet vreemd dat er 25 miljoen dollar staat op de gouden tip die naar Ayman Ad-Dhawahiri leidt. De VS heeft al talloze pogingen gedaan om hem te liquideren, zijn vrouw en twee kinderen zijn hierbij zelfs gedood.

De westerse wereld is tevergeefs al ruim twee decennia op zoek naar deze leider, en heeft miljarden gespendeerd in deze zoektocht. Het westen dat zich als onschendbaar en almachtig waande wordt voor de ogen van de gehele wereld vernederd. Hun intelligentie diensten claimen alles te weten en zien. Desondanks heeft het westen met al haar manschappen, middelen en intelligentie bijna twee decennia moeten zoeken naar Usama ibn Laden, terwijl hij jarenlang in een drie-etage tellende villa verbleef op slechts 50km afstand van de Pakistaanse hoofdstad, naast een militaire basis nota bene. De Profeet (SalAllahu Alayhi wa selam) zei: “Weet dat als heel de wereld bij elkaar zou komen om jou schade aan te richten, dan zou men dat slechts kunnen indien Allah dat al voor jou had bepaald.” Slechts drie maanden na de dood van Shaykh Usama werd de Chinook helikopter waar Seal Team Six in zat neergehaald in Afghanistan. Vrijwel alle daders van de moord op de Shaykh werden hiermee opgeruimd. Allah heeft hem niet alleen beschermd in het leven maar ook gewroken na zijn dood.

Al-Qaedah en de Mujahideen hebben het afgodsimago van het westen meedogenloos vernietigd in de afgelopen decennia, met de aanslagen van 11 september als meest historische ontmaskering. Het is met de aanslagen op westerse doelen, naast hun militaire verliezen op de grond in Irak en Afghanistan, duidelijk geworden dat het afgodsimago van een onschendbare almacht niets meer bleek te zijn dan een waanvoorstelling gevoed door Hollywood-achtige propaganda. Dit is de reden waarom de VS niet meer wordt gerespecteerd door landen zoals Rusland en China, en het openlijk wordt bedreigd door Noord-Korea en Venezuela. De Mujahideen van Al-Qaedah hebben de machtsbalans op de wereld weten te verbreken met de zeer beperkte middelen die ze hadden.

Allah schenkt het Martelaarschap echter aan wie Hij- en wanneer Hij wenst, ook onze leiders worden hiermee begunstigd. In de maanden september en oktober van 2014 alleen al hebben meer dan vijf vooraanstaand Al-Qaedah leiders in vijf verschillende landen het Martelaarschap verkregen. De VS heeft begrepen dat het zich beter kan focussen op het uitschakelen van de boodschappers in plaats van de boodschap, en heeft zijn liquidatie programma tegen Al-Qaedah leiders duidelijk opgevoerd. Op 2 september werd Mukhtar Abu Zubayr, de leider van Al-Shabaab in Somalië, gedood in een VS drone-aanval. Op 23 september werd de leider Muhsin Al-Fadhli van de Khorasan Groep vermoedelijk gedood in Syrië, en de commandant Abu Yusuf At-Turki van Jabhat An-Nusra. Op 11 oktober werd Shaykh Imran Ali Saddiqi gedood door een VS drone-aanval –een belangrijke Al-Qaedah leider in het Indische subcontinent. Op 15 oktober werd de Al-Qaedah commandant Abu Husayn Mahdi Badas met een VS drone-aanval gedood in Jemen. Op 19 oktober werd de Al-Qaedah commandant Abu Bara Al-Kuwaiti gedood met een VS drone-aanval in Afghanistan. Dit zijn slechts een aantal namen van de lange lijst over de jaren heen. Al-Qaedah leiders worden intensief opgespoord en doelgericht bestookt, vaak worden ze ook pas na meerdere mislukte pogingen getroffen.

Het opvallende is niet eens het feit dat er zoveel Al-Qaedah leiders in zo een korte tijd worden gedood, nog opvallender is de zwijgzaamheid van de media over deze operaties. Deze aanvallen vonden plaats in slechts twee maanden tijd –vijf Al-Qaedah leiders werden in vijf verschillende landen gedood. Desondanks heeft de media hier weinig aandacht aan besteed. De media heeft het immers druk met het nieuws rondom De Islamitische Staat (IS). Men kan beweren dat IS gevaarlijker is voor het westen dan Al-Qaedah, vandaar dat de media aandacht daarop is gevestigd. Ondanks dat de VS reeds heeft aangegeven dat Al-Qaedah een groter gevaar vormt voor de binnenlandse veiligheid van het westen, zullen we omwille van het argument aannemen dat dit klopt. Dan komen we bij wellicht het meest opvallende en rest de vraag, waarom worden er doelbewust zoveel Al-Qaedah leiders opgespoord en gedood, maar wordt er zelden tot vrijwel geen enkele IS leider opgespoord en gedood? Indien IS een groter gevaar vormt voor het westen, dan is het vanzelf sprekend dat het westen zich enorm focust op het opsporen en uitschakelen van hun leiderschap.

De mysterieuze aanslag op 9 september, die vrijwel het gehele leiderschap van Ahraar As-Shaam heeft uitgeschakeld, en ondanks de vingers die naar IS wijzen nog door niemand is opgeëist, is ook zeer verdacht. Deze aanslag is op 23 februari 2014 voorafgegaan door de aanslag op Shaykh Abu Khalid As-Suri, een voormalig hoogstaande leider binnen Ahraar As-Shaam gelieerd aan Al-Qaedah. Welke wederom ondanks de vingers die naar IS wijzen niet is opgeëist. Deze leider vormde een belangrijke rol in de binding van verschillende strijdgroepen in Syrië. Zijn dood heeft een groot gevolg gehad op die fragiele eenheid. Opvallend is dat de dood van deze leiders overeenkomt met de VS strategie. Er worden ongetwijfeld geheime operaties uitvoert in Syrië; door meerdere belanghebbenden. We kunnen hier echter niets over zeggen omdat de nodige bewijzen ontbreken.

Het valt niet te ontkennen dat IS wordt aangevallen door het westen, maar de manier waarop de twee verschillende organisaties worden bestreden verschild enorm. Bij IS focust het westen zich op het treffen van het manschap, en bij Al-Qaedah focust het westen zich op het treffen van het leiderschap. Dit zagen we heel goed toen de VS voor het eerst luchtaanvallen uitvoerde in Syrië op zowel IS als Al-Qaedah. Daarnaast krijgt de strijd tegen IS veel media aandacht en krijgt de strijd tegen Al-Qaedah aanzienlijk minder media aandacht. Waarom zien we dit onderscheid in beleid?

We zien het ook terug in de beloning die de VS uitlooft voor de gouden tip die naar Abu Bakr Al-Baghdadi leidt. Terwijl de beloning voor Ayman Ad-Dhawahiri 25 miljoen dollar bedraagt, is de beloning die uit wordt geloofd voor Abu Bakr Al-Baghdadi minder dan de helft: 10 miljoen dollar. Er wordt dus duidelijk minder belang gehecht aan het leiderschap van IS en meer aan het leiderschap van Al-Qaedah. Waarom staat er anders een grotere prijs op het hoofd van Al-Qaedah dan op het hoofd van IS? Het zou gezien de media-hype logischer zijn dat de prijs op het hoofd van IS veel groter is. Vooral gezien de leider van IS de tittel van Khalif op zich neemt, en IS niet als strijdgroep of organisatie wordt gezien door eigen gelederen, maar als Khalifaat wordt opgedwongen.

De conclusie die we hieruit kunnen trekken is dat Al-Qaedah strategisch, ideologisch, en in doctrine een groter gevaar vormt voor het westen dan IS. De VS heeft 47 Tomahawk kruisrakketen afgevuurd in de allereerste coalitie-aanval op de Mujahideen in Syrië, om slechts enkele high-value targets van de gevreesde Khorasan Groep te treffen; een Amerikaanse schuilnaam voor Jabhat An-Nusra vanwege de enorme populariteit die het geniet onder de Syrische burgers. Tot op enkele dagen voor de aanval had niemand van deze geheimzinnige Khorasan Groep gehoord. De VS begrijpt namelijk goed dat het Jabhat An-Nusra niet openlijk kan aanvallen, want dit zal niet worden getolereerd door de Ummah. De dag na deze aanval, waarbij meer dan 50 Mujahideen van Jabhat An-Nusra werden gedood, stonden de burgers in Syrië ook massaal op om hiertegen te protesteren. Een Tomahawk kruisraket kost meer dan een miljoen dollar, dus bij deze aanval alleen al heeft de VS meer dan 50 miljoen dollar verspild; en het hoofddoel van deze excessieve aanval, Muhsin Al-Fadhli, blijkt hoogst waarschijnlijk niet eens te zijn getroffen. De media laat ons constant weten dat dit een coalitie-oorlog is tegen IS. In de praktijk gaat dit echter gepaard met omvangrijke aanvallen op het leiderschap van Al-Qaedah, gesluierd in verdacht veel mysterie en geheimzinnigheid.